χιλήγονος

-ον, Α

αυτός που φυτρώνει ως τροφή για τα ζώα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ποιητ. τ. σχηματισμένος < χιλός «χλωρή τροφή για υποζύγια» + -γονος (< γόνος < γίγνομαι) πρβλ. καρπο-γόνος. Το -η- τού τ. για μετρικούς λόγους προς αποφυγή τών αλλεπάλληλων βραχειών συλλαβών].